🌨️ Cukrzyca U Rocznego Dziecka Forum

Milena Lubowicz. 72 poziom zaufania. Tak, nie zaleca się wykonywać planowych zabiegów w czasie nawet lekkiej infekcji u dziecka. O wskazaniach lub przeciwwskazaniach zawsze decyduje anestezjolog przed zabiegiem. Pozdrawiam. Lek. Zbigniew Sycz Anestezjolog , Tyniec Mały. 71 poziom zaufania. Każda infekcja górnych dróg oddechowych u dzieci

Od lat 80. ubiegłego wieku obserwujemy dramatyczny wzrost liczby nowych zachorowań na cukrzycę typu 1 (type 1 diabetes – T1D) wśród dzieci i młodzieży, w szczególności w najmłodszych grupach wiekowych [1–3]. W Polsce, po transformacji ustrojowej i zmianach ekonomicznych, notuje się jeden z najszybszych wzrostów liczby nowych przypadków T1D. Od roku 1989 wskaźnik zapadalności wśród dzieci i młodzieży w wieku 0–14 lat wzrósł ponad czterokrotnie, osiągając w 2012 r. wartość 22,74 na 100 000 osób/rok [2, 3]. Ta zwiększająca się grupa dzieci, choć pozostająca pod stałą specjalistyczną opieką diabetologiczną, często staje się również pacjentami zarówno lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, jak i specjalistów innych dziedzin medycyny. Postępowanie żywieniowe jest natomiast jednym z podstawowych i kluczowych elementów leczenia i edukacji w T1D, gdyż kontrola choroby jest nieustającym balansowaniem spożytych posiłków, podanej insuliny, podjętego wysiłku oraz innych czynników [4, 5]. Ponadto wprowadzenie zindywidualizowanego planu posiłków pozwala poprawić kontrolę glikemii [4–6]. Między innymi z tego powodu artykuł poświęcony został omówieniu zasad prawidłowego żywienia dzieci chorych na cukrzycę typu Co ciekawe, podejście do tego głównego elementu terapii znacząco ewoluowało na przestrzeni ostatnich kilku dekad. Obecnie promowane jest przestrzeganie ogólnych zasad „zdrowego żywienia”, które zastąpiły zalecaną w przeszłości i dawno już nieaktualną „dietę cukrzycową”, czyli ubogą w węglowodany [4–6]. W rzeczywistości przecież potrzeby żywieniowe dzieci i młodzieży z T1D nie różnią się od potrzeb dzieci zdrowych. Należy podkreślić, iż dla osób z T1D nie ma jedzenia, które byłoby „zabronione”, a jedynie pewne produkty są zalecane, inne zaś należy ograniczać – przykładowo cukry proste [4–6]. W przypadku osób z T1D konieczne jest jednak dużo większe zrozumienie i wiedza dotycząca spożywanego jedzenia. Publikowane przez towarzystwa naukowe standardy czy wytyczne wskazują także na potrzebę indywidualizacji diety oraz – z uwzględnieniem podstawowych reguł – dostosowywanie zaleceń i edukacji żywieniowej do aktywności, preferencji i smaków, potrzeb oraz wieku i umiejętności poszczególnego pacjenta. Dotyczy to także obowiązujących w danej rodzinie zwyczajów, tradycji świeckich i religijnych [4–6]. W innym przypadku starania mające na celu zmianę nawyków żywieniowych będą albo nieskuteczne albo negatywnie wpłyną na jakość życia osoby z cukrzycą i jej bliskich. Ponieważ aktualne wytyczne odnoszące się do postępowania żywieniowego w T1D opierają się na ogólnym schemacie zdrowego żywienia, poniżej przedstawione zasady można odnieść również do populacji dzieci zdrowych, a z pewnymi modyfikacjami – odpowiednie są także dla dorosłych (zarówno zdrowych, jak i tych z cukrzycą) [4–6]. Fakt ten okazuje się niezwykle korzystny, gdyż bardzo ważne jest, aby wprowadzane modyfikacje w kierunku zdrowego sposobu żywienia (nie „diety cukrzycowej”!) dotyczyły nie tylko dziecka/nastolatka z cukrzycą, ale także jego rodziców/opiekunów i rodzeństwa, a w najkorzystniejszym przypadku – całej rodziny. W takich przypadkach nie tylko dziecku będzie łatwiej nauczyć się prawidłowych nawyków żywieniowych i trwać przy nich, ale też pozytywny efekt zdrowotny odczuje cała rodzina, zwłaszcza jeśli występują w niej problemy zdrowotne, jak np. otyłość, miażdżyca czy dyslipidemia. Zgodnie z zaleceniami, w skład interdyscyplinarnego zespołu diabetologicznego powinien wchodzić specjalista dietetyk z doświadczeniem w zakresie cukrzycy i pediatrii. To w szczególności on zapewnia edukację, monitorowanie i wsparcie dziecku, jego bliższej i dalszej rodzinie oraz całemu jego otoczeniu w zakresie postępowania żywieniowego [4–6]. Postępowanie żywieniowe drogą do celu Dążąc do optymalizacji zaleceń żywieniowych, konieczne jest, aby określić ich cele, czyli to, co mają zapewnić, jeśli będą prawidłowo przestrzegane. W pierwszej kolejności, niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z dzieckiem z cukrzycą czy też zupełnie zdrowym, spożywane pokarmy mają zapewnić prawidłową ilość wszystkich składników i energii, by uzyskać i utrzymać prawidłowy rozwój dziecka oraz jego należną masę ciała, wzrost i dojrzewanie [4, 5]. Jednocześnie niezwykle istotne jest także to, aby jedzenie dawało dzieciom satysfakcję. Kolejne ważne cele postępowania żywieniowego to utrzymanie: pożądanego i stabilnego stężenia glukozy we krwi, odpowiedniego stężenia lipidów i lipoprotein oraz optymalnego ciśnienia tętniczego [4–6]. Prawidłowa kontrola glikemii jest w T1D najważniejsza, bo bezpośrednio przekłada się na możliwość wystąpienia ostrych i późnych powikłań cukrzycy. Natomiast wraz z pozostałymi elementami wiąże się w tym przypadku ściśle z wysokim ryzykiem rozwoju miażdżycy, której nawet tylko dzięki przestrzeganiu zaleceń dotyczących żywienia możemy zapobiegać i spowalniać jej dalszy rozwój [7]. Nie można również lekceważyć wpływu cukrzycy na zachowania związane ze spożywaniem posiłków. Mianowicie u znaczącego odsetka (szacuje się nawet, że u blisko 50%) dzieci i młodzieży z T1D obserwuje się zaburzenia odżywiania. Również z tego powodu cele postępowania żywieniowego w terapii cukrzycy obejmują także profilaktykę tych zaburzeń – poprzez monitorowanie rozwoju fizycznego na siatkach centylowych, wskaźnika masy ciała (body mass index – BMI), a także nawyków żywieniowych pacjentów i zachowanie czujności w stosunku do nieprawidłowego postrzegania własnej masy ciała (anoreksja/bulimia/otyłość) [5]. Należy jednocześnie zwrócić uwagę, by cele związane z żywieniem stawiane przed pacjentem były możliwe do zrealizowania. Ryc. 1. Zapis z osobistego ciągłego systemu monitorowania glikemii u osoby z T1D. Czerwone gwiazdki oznaczają pomiary wykonane glukometrem, niebieska kropkowana krzywa odpowiada wartościom z sensora. Wartości sporadycznie wykraczają poza zaznaczony, pożądany w przypadku tego pacjenta zakres wartości glikemii [ dostęp dnia: Spośród wymienionych wyżej elementów tym, który w postępowaniu żywieniowym jest podstawowym wyzwaniem dla osób z T1D, a dodatkowym w stosunku do osób zdrowych, jest stałe dążenie do normoglikemii w każdym punkcie czasowym. Wynosi ona 70–110 mg/dl na czczo i przed posiłkami oraz 70–140 mg/dl po posiłkach (w dowolnej chwili) [4]. Zalecenia wszystkich towarzystw naukowych zajmujących się cukrzycą – oparte na dowodach naukowych – podkreślają, jak ważne dla obniżenia ryzyka powikłań cukrzycy jest to, aby prawidłowe wartości stężenia glukozy we krwi były utrzymywane w ciągu całej doby, a nie tylko w wybranych momentach, w których wykonywane są pomiary poziomu glukozy we krwi [4–6]. Prawie optymalny zapis stężeń glukozy uzyskany z osobistego systemu ciągłego monitorowania glikemii przedstawia ryc. 1. Bardzo istotne jest jednak, by nie skupiać się na wartościach glikemii jako jedynym celu, tylko traktować je jako liczby mówiące o tym, jak na dany posiłek odpowiedział organizm. Wówczas pozwolą one zoptymalizować insulinoterapię tak, by zminimalizować wahania stężenia glukozy we krwi. MAKROSKŁADNIKI Ostatnio opublikowane wytyczne dotyczące żywienia u osób z cukrzycą zalecają, by dieta dzieci oraz dorosłych pacjentów opierała się na zwykłym schemacie zdrowego żywienia, czyli upraszczając, na tak zwanej piramidzie żywieniowej (ryc. 2) [8, 9]. Koniecznie podkreślić należy fakt, iż jej podstawę stanowi obecnie aktywność fizyczna [8]. Dzieci i młodzież z T1D należy, tak jak i ich zdrowych rówieśników, zachęcać do regularnej aktywności fizycznej. Ruch wpływa dobroczynnie na układ sercowo-naczyniowy i wspomaga kontrolę masy ciała [4–6, 9]. Ryc. 2. Piramida zdrowego żywienia (według Instytutu Żywności i Żywienia) [8] Ponieważ częstość występowania otyłości u dzieci szybko się zwiększa na całym świecie, a przeprowadzone ostatnio badania wykazały, że nadwaga i otyłość rozwijają się u dzieci z T1D w podobnym odsetku, co w populacji ogólnej, to duży nacisk kładzie się na zapobieganie nadmiernemu przyrostowi masy ciała [4–6]. Całkowita ilość spożywanej energii (kalorii) powinna być dostosowana do wieku, płci, tempa wzrostu oraz poziomu aktywności danego dziecka i musi – średnio w ciągu doby – odpowiadać ilości energii, którą ta osoba zużywa. W oparciu o piramidę żywieniową (ryc. 2) i przedstawione szczegółowo poniżej zasady – zobrazowane schematycznie na ryc. 3 – możliwe jest łatwe przygotowanie personalizowanych, elastycznych i zbilansowanych planów żywienia. Zaleca się, by podstawowe źródło dobowej energii stanowiły węglowodany: 45–50%, głównie złożone [4–6, 9]. Wartość ta powinna zmniejszać się wraz z wiekiem i wynosić u dorosłych około 40%. Wśród ekspertów panuje powszechna zgoda, aby u dzieci i młodzieży z T1D nie ograniczać spożycia węglowodanów (w stosunku do ilości zalecanych dla zdrowej populacji), ponieważ może to szkodliwie wpływać na proces wzrastania. Węglowodany są głównym determinantem glikemii poposiłkowej, dlatego też są podstawowym składnikiem pokarmowym, który należy wziąć pod uwagę, planując posiłki [4–6]. Należy sięgać po tak zwane „zdrowe” węglowodany, takie jak pełnoziarniste pieczywo, nieprzetworzone (surowe) owoce, warzywa i jarzyny oraz nabiał i niskotłuszczowe mleko, które należy przedkładać nad inne źródła węglowodanów, w szczególności te zawierające dodawane tłuszcze, cukry czy sól [6]. Glukoza zawarta w tych produktach, zdrowych źródłach węglowodanów, wolniej przenika do krwi, powodując mniejsze poposiłkowe wzrosty glikemii (indeks glikemiczny omówiono w dalszej części artykułu). Podstawowe ograniczenie dotyczy natomiast cukrów prostych (np. glukozy, sacharozy). Osoby z cukrzycą powinny ograniczyć ich spożycie do minimum, natomiast również wytyczne dla populacji ogólnej zalecają, by stanowiły one źródło nie więcej niż 10% dobowego spożycia energii [4–6, 9]. Cukry proste należy zastąpić innymi źródłami węglowodanów, jednak nie jest polecane zastępowanie cukru fruktozą (o tym dalej) [5, 6]. Ryc. 3. Zalecany zbilansowany udział makroskładników w posiłkach i w dobowym jadłospisie – procent energii (kalorii) pochodzących z węglowodanów, białek i tłuszczy [materiał własny] Warzywa i owoce, poza węglowodanami, zawierają rozpuszczalną formę błonnika – wielocukru, który odgrywa pozytywną rolę w kontroli poziomu cholesterolu i lipidów we krwi [5]. Nierozpuszczalna forma błonnika obecna np. w pełnoziarnistym pieczywie oraz nieobranych, surowych owocach i warzywach wspomaga prawidłową funkcję jelit. Według polskich zaleceń należy spożywać do 25–30 g błonnika dziennie [9]. Drugie podstawowe źródło energii powinny stanowić tłuszcze (30–35% dobowego spożycia energii) [4–6]. Ponieważ udowodniono, iż nasycone kwasy tłuszczowe (obecne w pełnotłustych produktach mlecznych, tłustym mięsie i przekąskach z dużą zawartością tłuszczów) są głównym składnikiem diety determinującym stężenie cholesterolu frakcji LDL w osoczu, panuje zgodność, aby bezwzględnie ograniczać ich spożywanie [4–6, 9]. Tłuszcze nasycone mogą stanowić maksymalnie do 10% dobowego spożycia energii, a u osób z hiperlipidemią (stężenie cholesterolu frakcji LDL > 100) – jedynie do 7%. Jak to osiągnąć? Po pierwsze podczas edukacji dietetycznej należy zwrócić uwagę, aby dążąc do pożądanej ilości (45–50%) spożywanych węglowodanów, nie zwiększać całkowitego spożycia tłuszczów i/lub tłuszczów nasyconych. Ponadto należy zalecać jedzenie chudych mięs i chudego nabiału, zmniejszenie ilości spożywanych nasyconych kwasów tłuszczowych oraz zastępowanie ich i uzupełnianie diety produktami bogatymi w jedno- i wielonienasycone kwasy tłuszczowe (odpowiednio monounsaturated fatty acids – MUFA i polyunsaturated fatty acids – PUFA) [3]. MUFA obecne są przykładowo w oleju rzepakowym, sezamowym, oliwie oraz orzechach. Korzystnie wpływają na układ krążenia i powinny dostarczać do 10–15% dobowej energii [4–6, 9]. PUFA (np. olej słonecznikowy i kukurydziany, soja, tłuste ryby morskie) mają pozytywny wpływ na profil lipidowy, jednak powinny dostarczać jedynie około 6–10% dobowego zapotrzebowania energetycznego [4–6, 9]. Wśród PUFA powinny w diecie znaleźć się dobroczynne kwasy tłuszczowe omega-6 (5–8% dobowego zapotrzebowania energetycznego) oraz kwasy tłuszczowe omega-3 – około 1–2% kalorii – których źródłem są ryby [4–6, 9]. Zaleca się, aby dzieci spożywały porcję tłustej ryby morskiej dwa razy w tygodniu. W świetle ostatnich publikacji w odniesieniu do ryb bałtyckich najmniej zanieczyszczeń wydają się mieć niedrapieżne tłuste ryby, np. łososie norweskie. Białka dostępne w pokarmach powinny dostarczać pozostałych 15–20% dobowego zapotrzebowania na energię [4–6]. Są one składnikiem pokarmów niezwykle istotnym dla zapewnienia prawidłowego wzrostu u dzieci. Dlatego tak ważne jest, by jego ilość spożywana przez dzieci i młodzież była optymalna. Jednakże podkreślenia wymaga fakt, iż białko sprzyja procesowi wzrastania tylko wtedy, gdy pokryte jest całkowite zapotrzebowanie energetyczne dziecka. Sytuacją, w której po konsultacji z nefrologiem dziecięcym, mogą istnieć wskazania do ograniczenia spożycia białka, może być nefropatia cukrzycowa. Pozostałe składniki pokarmowe Zalecenia dotyczące suplementacji witamin i soli mineralnych (w tym również witaminy D3), są dla dzieci z T1D takie same jak dla zdrowej populacji, przy czym preferowane są naturalne źródła witamin, a nie suplementy diety. Odnosi się to także do spożycia soli kuchennej, które – zgodnie z zaleceniami dla osób zdrowych – wynosi 1000 mg/dobę (2,5 g soli kuchennej/dobę) dla dzieci w wieku 1–3 lat; 1200 mg/dobę (3 g/dobę) dla 4–8-latków i do 1500 mg/dobę (3,8 g/dobę) dla dzieci 9-letnich i starszych. Najlepiej jest ograniczyć je do ilości pierwotnie zawartej w produktach spożywczych [4–6, 9]. Dodatkowe ograniczenia dotyczą osób z nadciśnieniem tętniczym [4–6]. Substancje słodzące (słodziki) niezawierające kalorii mogą być stosowane przez dzieci z T1DM. Natomiast trzeba zwrócić uwagę na dopuszczone przez producenta ilości do spożycia, których nie należy przekraczać [4]. Podkreślenia wymaga też fakt, iż nie zaleca się zastępowania cukru fruktozą [4–6], choć małe jej ilości (fruktozy naturalnej, z owoców czy miodu) wykazują korzystny efekt metaboliczny: zwiększają wątrobowy wychwyt glukozy, wzmagają syntezę glikogenu, przywracają zdolność wątroby do regulowania produkcji glukozy w warunkach hiperglikemii. Jednak bez wątpliwości pozostaje bardzo negatywny wpływ syropu glukozowo-fruktozowego i nadmiernego spożycia fruktozy. Wśród tych niekorzystnych skutków wymienić należy choćby: szybkie tycie i chroniczną otyłość (fruktoza spożywana nawet w niewielkich ilościach nastawia organizm na produkcję tkanki tłuszczowej, zwłaszcza gromadzącej się wokół narządów wewnętrznych), wzrost ryzyka cukrzycy typu 2, potęgowanie apetytu, spadek wrażliwości organizmu na leptynę (hormon sytości) oraz wzrost stężenia cholesterolu LDL i trójglicerydów we krwi [10]. Bardzo dobrym środkiem słodzącym, do stosowania zamiast cukrów prostych, jest wyciąg z liści stewii – rośliny pochodzącej z Ameryki Środkowej i Południowej. Zawiera on słodkie glikozydy stewiolowe. Są one dobrze rozpuszczalne w wodzie, około 200 razy słodsze od cukru i odporne na temperaturę do 200°C. Przy tym charakteryzuje je również zerowa kaloryczność. Dodatkowo liście stewii to bogate źródło antyoksydantów i aminokwasów. Na liście zaaprobowanej przez FDA (Food and Drug Administration) znajduje się od 2008 r., natomiast na liście europejskiej agencji EFSA (European Food Safety Authorithy) – od 2011 r. [11]. Picie alkoholu jest dopuszczalne przez dorosłe osoby z cukrzycą w umiarkowanych ilościach. Natomiast w związku z tym, iż mimo zakazu spożywania alkoholu przez nieletnich w Polsce, niestety coraz więcej i coraz młodszych osób sięga po alkohol, należy edukować młodzież także w tym zakresie. Najważniejsze jest uświadomienie pacjentom, że jego spożycie (zwłaszcza bez przekąski) może sprzyjać rozwojowi niedocukrzenia [4]. A jak najlepiej przygotowywać posiłki? Zarówno polskie, jak i amerykańskie zalecenia skłaniają się ku tak zwanemu „śródziemnomorskiemu modelowi żywienia” [4, 6]. Odpowiada on przygotowywaniu posiłków prostych, z jak najmniej przetworzonej żywności, z wykorzystaniem głównie produktów surowych i gotowanych al dente (półtwardo). O indeksie i ładunku glikemicznym Choć wpływ różnych pokarmów na stężenie glukozy we krwi zależy przede wszystkim od zawartości węglowodanów, a także w mniejszym stopniu od białek i tłuszczów, to zmienia się on również w pewnym zakresie w zależności od struktury oraz sposobu przygotowania produktu (przykładowo różny wpływ na glikemię mają ziemniaki gotowane, purée czy frytki). Indeks glikemiczny (IG) określa tempo wzrostu stężenia glukozy we krwi po spożyciu określonych produktów spożywczych bogatych w węglowodany (w skali od 0–100%). Oznacza on zatem jakość węglowodanów, a nie ich ilość. Przykładowe produkty i ich IG przedstawiono w tab. 1. Na podstawie wielu przeprowadzonych badań chorym na cukrzycę zaleca się spożywanie produktów o raczej niskim IG ( 70) [4–6, 12–14]. Tab. 1. Indeks glikemiczny wybranych produktów spożywczych [źródło: IG Artykuły spożywcze 100% glukoza 90–100% coca-cola, płatki kukurydziane, ziemniaki purée, miód 70–90% pieczywo pszenne, pszenno-żytnie, chleb chrupki, ryż biały, biszkopty 50–70% płatki owsiane, kukurydza, banany, chleb pełnoziarnisty 30–50% mleko, jogurt naturalny, jabłka, brzoskwinie, makaron razowy, rośliny strączkowe do 30% surowa marchew, warzywa zielone, fasola, bób Tab. 2. Indeks i ładunek glikemiczny różnych produktów spożywczych Produkt spożywczy Indeks glikemiczny (IG) Ładunek glikemiczny (ŁG) Pieczywo białe 72 10 Pieczywo białe pełnoziarniste 72 8 Ziemniak gotowany 111 33 Marchewki 35 2 Miód 69 15 Arbuz 72 4 Banan 62 16 Winogrona 59 11 Jabłko 39 6 Koktajl z soku porzeczkowego 68 24 Odtłuszczony jogurt 27 9 Chude mleko 32 4 Mleko tłuste 4 5 ŁG = IG x zawartość węglowodanów w 100 g produktu. ŁG dla jednego posiłku: niski ≤ 10; średni 11–19; wysoki ≥ 20 Dla IG produktem odniesienia jest glukoza o IG 100. Światowa Organizacja Zdrowia oraz niektóre z europejskich agencji do spraw zdrowia popierają promowanie również wśród zdrowych osób spożywania produktów o niskim IG, ponieważ takie postępowanie wydaje się być korzystne w zapobieganiu cukrzycy, chorobom układu krążenia oraz nadwadze [9]. Należy jednakże zauważyć, że produkty o niskim IG mogą być wysokokaloryczne i dlatego powinny być staranie dobierane. Ładunek glikemiczny (ŁG) to natomiast metoda, która pozwala ocenić odpowiedź poposiłkowej glikemii na cały posiłek, ponieważ zwykle nie składa się on z samych węglowodanów, do których odnosi się IG. Wartość ta uwzględnia nie pojedynczy produkt, a skład całego posiłku oraz jego wielkość. Przykładowe IG i ŁG różnych produktów spożywczych przedstawiono w tab. 2. Sposoby planowania posiłków Oprócz przestrzegania zaleceń związanych ze zdrowym sposobem odżywiania, żywienie w T1D stanowi również wyzwanie w związku z potrzebą dostosowywania dawek insuliny do spożywanych posiłków. W szczególności dotyczy to modelu funkcjonalnej intensywnej insulinoterapii, która jest podstawowym sposobem leczenia cukrzycy dzieci i młodzieży [4]. Zadanie to wymaga od pacjenta posiadania odpowiedniej wiedzy (między innymi odnośnie do zawartości makroskładników w produktach/posiłkach, IG, ŁG). Aby ułatwić modyfikowanie dawek insuliny, opracowano różne metody oceny składu posiłków (obliczania węglowodanów, wymienników węglowodanowych WW i białkowo-tłuszczowych WBT czy system talerzowy), które w świetle dotychczasowych badań wydają się być równorzędne [4–6]. Ponieważ składnikiem, który przede wszystkim warunkuje poposiłkową glikemię, są węglowodany, to najwięcej metod planowania posiłków skupia się właśnie na nich. Dzieci z T1D uczy się „liczenia węglowodanów” (system anglosaski) lub pochodnej metody – obliczania WW (system niemiecki). W tej drugiej jeden wymiennik odpowiada porcji produktu, który zawiera 10 g przyswajalnych węglowodanów (1 g węglowodanów to równowartość 4 kcal). Dawka insuliny, którą należy przyjąć do posiłku, obliczana jest na podstawie przelicznika insulinowo-węglowodanowego lub odpowiednio do ilości spożywanych WW [4–6]. Oba te systemy ułatwiają utrzymanie stałej ilości węglowodanów w posiłkach, ponieważ pozwalają na łatwe zastępowanie określonych porcji produktów innymi (o równej zawartości węglowodanów). Jednakże nie tylko węglowodany wpływają na wartość stężenia glukozy we krwi. Tłuszcze i białka również dostarczają energii i powodują wzrost glikemii, choć w porównaniu do węglowodanów na tyle samo kalorii wymag... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź
Cukrzyca typu 2 jest uznana obecnie za chorobę cywilizacyjną. Ma na nią wpływ głównie otyłość oraz uwarunkowania genetyczne, ponieważ chorobę można odziedziczyć. Podstawą leczenia, jak i profilaktyki jest odpowiednio zbilansowana dieta oraz aktywność fizyczna. Leczenie jest to złożony proces, który wymaga od pacjenta dużego zaangażowania i współpracy.
fot. Fotolia W początkowej fazie cukrzyca może nie zostać rozpoznana, jej objawy bywają przez rodziców często mylone z innymi dolegliwościami. Tymczasem lekarze biją na alarm. Coraz więcej dzieci choruje na cukrzycę! Czy na cukrzycę cierpią także niemowlęta? Cukrzyca charakteryzuje się podwyższonym poziomem cukru we krwi, a zaburzenia te wynikają z niedoboru lub całkowitego braku insuliny. Chociaż cukrzyca może mieć początek już w wieku niemowlęcym, to jednak u tak małych dzieci rzadko ją się diagnozuje. Zachorowania zdarzają się jednak już u maluszków powyżej pierwszego roku życia, a jeszcze częściej u trzy-, czterolatków i dzieci starszych. Jakie objawy powinny wzbudzić niepokój rodziców? Dziecko zaczyna stale odczuwać pragnienie i więcej pije. Kończy pić jeden kubek napoju i niemal natychmiast domaga się następnego. Oddaje też znacznie więcej moczu i częściej niż zwykle. Dziecko jest mniej aktywne, pokłada się. Czasem pojawiają mu się zajady na ustach. Ten stan bywa mylony z infekcją, wtedy maluch dostaje antybiotyk, który oczywiście mu nie pomaga. Nadal źle się czuje, wymiotuje. W bardzo ciężkim stanie w końcu zazwyczaj trafia do szpitala. Nierozpoznana cukrzyca może doprowadzić do śpiączki. Jaka jest przyczyna cukrzycy u dzieci? Dzieci najczęściej chorują na tzw. cukrzycę typu 1, insulinozależną. To choroba autoimmunologiczna, która polega na błędzie układu odpornościowego dziecka. Trzustka normalnie zawiera komórki beta, które produkują insulinę. Błąd układu immunologicznego polega na tym, że w pewnym momencie zaczyna je traktować jak wroga i niszczyć. Komórki beta giną i nie jest możliwa produkcja insuliny. Do czego nam potrzebna insulina? To hormon odpowiedzialny za utrzymanie prawidłowego poziomu cukru we krwi. Pełni też kluczową rolę w wytwarzaniu energii, bierze udział w przemianach białek, węglowodanów i tłuszczów. Znaczny niedobór lub brak insuliny może nawet zagrażać życiu. Do mięśni i wszystkich komórek ciała nie są bowiem transportowane substancje odżywcze. Czy cukrzycy u dziecka można zapobiec? Cukrzycy typu 1, na którą najczęściej chorują dzieci – nie. Nie ma ona nic wspólnego ze stylem życia, odżywianiem się. Nie wiąże się z tym, czy maluch jest otyły, czy szczupły, czy je dużo słodyczy. Nie wiemy, dlaczego w pewnym momencie układ immunologiczny malca zaczyna nieprawidłowo działać. W tej chwili mówi się o tym, że być może jest to spowodowane jakąś wcześniejszą infekcją wirusową. Jednak to tylko hipotezy. Można jedynie zapobiegać cukrzycy typu 2. Na jej pojawienie się rzeczywiście może wpływać otyłość, sposób odżywiania się i styl życia. Ale ona dotyczy raczej osób dorosłych, zwłaszcza z obciążeniem dziedzicznym. Jak diagnozuje się cukrzycę? Bardzo prosto: wystarczy zrobić badania moczu i krwi dziecka. Obecność cukru w moczu i podwyższenie poziomu glukozy we krwi może świadczyć o cukrzycy. Jeśli lekarz ją podejrzewa, skieruje dziecko do szpitala. Co muszą zrobić rodzice, jeśli u dziecka stwierdzono cukrzycę? Przez około dwa tygodnie maluch będzie musiał pozostać w szpitalu. To konieczne, gdyż na początku trzeba go dokładnie zbadać, sprawdzić, ile insuliny będzie dodatkowo potrzebować. Rodzice uczą się, jak mierzyć mu poziom cukru we krwi, w jaki sposób podawać insulinę, jak odpowiednio planować posiłki. To wszystko jest bardzo ważne. Zaniedbania mogą spowodować niedocukrzenie, utratę przytomności. Czy cukrzycę można wyleczyć? Nie, ale jeśli rodzice, a potem dziecko, skrupulatnie przestrzegają zaleceń, można z nią żyć bez powikłań. Pociecha będzie normalnie chodzić do szkoły i pracować. Oczywiście wiele musi się zmienić. Dziecko 3–5 razy na dobę dostaje przed posiłkiem zastrzyki. Musi zjeść tyle, ile jest konieczne, by poziom cukru we krwi był odpowiedni. Kilka razy w ciągu dnia trzeba go mierzyć. To wszystko jest konieczne, ponieważ źle leczona cukrzyca po wielu latach prowadzi do poważnych powikłań cukrzycowych, do problemów z nerkami, a nawet do utraty wzroku. Jak leczyć cukrzycę u dzieci Pompa insulinowa Dzięki niej dawkowanie insuliny można bardzo dokładnie zaprogramować. Chore dziecko nie musi być kłute kilka razy dziennie, jak to jest normalnie - wystarczy tylko jedno ukłucie raz na trzy dni. Komputer dyktuje tempo podania insuliny, a w porze jedzenia zaprogramowana odpowiednio pompa sama ją podaje. Pompa insulinowa dla każdego dziecka? Mogłoby, gdyby nie trudności finansowe. Jej koszt to około 12 tysięcy złotych. Dodatkowo jeszcze dochodzi miesięczny koszt jej utrzymania wynoszący około 600 zł. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

A zatem, jeśli macie taki problem u dziecka. pilnujcie dobrze wszystkich badań, w razie wątpliwości konsultujcie w innym miejscu. W tej chwili poziomy ASPAT i ALAT sa w mw. =60. Do szpitala (Prokocim) pojedziemy za ok miesiąc, po świętach na tę "kontrolę" tylko. Wt, 08-04-2003 Forum: Zdrowie dziecka - Re: wątroba u 7 miesięcznej

14 odp. Strona 1 z 1 Odsłon wątku: 7027 12 października 2010 08:30 | ID: 307341 U synka mojego meża zdiagnozowano cukrzycę typu I. Mały ma 4 latka. Mieszkamy razem. Zastanawiam się - jak sie zachować w tej sytuacji? Jak podnieść na duchu rodzinę? Jak wytłumaczyć córeczce, ze Nataniel nie moze jeść wszystkiego, ze nie moze dawać mu słodyczy? I - jak z drugiej strony - nie dac odczuć małemu, ze przez chorobę jest inny niż pozostałe maluchy w domu? Macie jakieś doświadczenie w takiej kwestii? 1 aśka r Poziom: Przedszkolak Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19. Posty: 3249 12 października 2010 09:36 | ID: 307398 Ja myślę że nie da się tego dziecka uchronić przed myśleniem że jest inny. A co do innych kwestii typu żeby Twoja córka mu nie dawała słodyczy czy innych rzeczy których mu nie wolno to niestety pozostaje tłumaczenie do skutnku. Wiem że stosuje się wśród ludzi chorych na cukrzycę określenie że są słodkie i myślę że możesz takie określenie spróbować wykorzystać w tłumaczeniu dziecku co to znaczy że ktoś jest chory na taką chorobę. 2 Isabelle Poziom: Przedszkolak Zarejestrowany: 03-07-2009 19:42. Posty: 21159 12 października 2010 09:53 | ID: 307420 U synka Twojego męża:-o? Czy ja o czymś nie wiem??? Czy może brata męża? Trzeba będzie wytłumaczyć Julce żeby nie częstowała kuzyna słodyczmi! 12 października 2010 13:43 | ID: 307594 Isabelle napisał 2010-10-12 09:53:10U synka Twojego męża? Czy ja o czymś nie wiem??? Czy może brata męża? Trzeba będzie wytłumaczyć Julce żeby nie częstowała kuzyna słodyczmi!O Boże - oczywiście, że u synka brata męża!:)))) Ale mi sie napisało... Mój mąż ma jednego synka - chrześniaka:) Ale to nie Naataniel:) 4 Sonia Poziom: Pełnoletnia Zarejestrowany: 06-01-2010 16:15. Posty: 112846 12 października 2010 15:12 | ID: 307673 Po prostu trzeba wytłumaczyć Julce,ze Jej kuzyn ma chory brzuszek i nie powiina go częstowac ,że napewno lepiej w to miejsce pobawić się wspólnie:) Wiem,że dasz radę i znajdziesz wyjście z tej sytuacji:)Jednak unikaj przy córci twierdzenia,ze mały jest chory dziecko może cos powiedzieć bez zastanowienia i niezłośliwie,ale małemu moze być przykro. 12 października 2010 16:11 | ID: 307717 Zastanawiam sie - jak sie zyje z cukrzycą? Spotykam sie ze stwierdzeniem, ze to kalectwo, ze mały ma złamane życie... A z drugiej strony tyle sie słyszy, ze z tą chorobą można normalnie żyć, że nie trzeba sie ograniczać w niczym prócz diety... 6 aśka r Poziom: Przedszkolak Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19. Posty: 3249 12 października 2010 16:23 | ID: 307730 Ja miałam cukrzycę ciążową i niestety ta dieta dla mnie była straszna może dlatego że musiałam z dnia na dzień wszystko zmieniać ale spotkałam dziewczynę która już od lat miała cókrzycę i miała zamontowaną pompę insulinową i mówiła że wtedy nie ma potrzeby aż tak rygorystycznie pilnować diety chociaż wiadomo że niektórych rzeczy po prostu nie można jeść i tyle. 7 aśka r Poziom: Przedszkolak Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19. Posty: 3249 12 października 2010 16:24 | ID: 307732 A czy to kalectwo to jest kwestia nazewnictwa bo tak samo można nazwać każdą przewlekłą chorobę. 8 aśka r Poziom: Przedszkolak Zarejestrowany: 31-03-2009 15:19. Posty: 3249 12 października 2010 16:27 | ID: 307734 aśka r napisał 2010-10-12 16:23:54Ja miałam cukrzycę ciążową i niestety ta dieta dla mnie była straszna może dlatego że musiałam z dnia na dzień wszystko zmieniać ale spotkałam dziewczynę która już od lat miała cókrzycę i miała zamontowaną pompę insulinową i mówiła że wtedy nie ma potrzeby aż tak rygorystycznie pilnować diety chociaż wiadomo że niektórych rzeczy po prostu nie można jeść i klops cukrzycę miała być. 9 mrowka456 Zarejestrowany: 15-01-2009 15:20. Posty: 1007 12 października 2010 17:00 | ID: 307763 Mama Julki napisał 2010-10-12 16:11:04Zastanawiam sie - jak sie zyje z cukrzycą? Spotykam sie ze stwierdzeniem, ze to kalectwo, ze mały ma złamane życie... A z drugiej strony tyle sie słyszy, ze z tą chorobą można normalnie żyć, że nie trzeba sie ograniczać w niczym prócz diety...moja kuzynka ma cukrzycei musze przyznac ze chyba zle nie jest :) zyje praktycznie plenia zycia, nie tak dawno urodzilo im sie dzieciatko, porostu trzeba troche inaczej o siebie zadbac majac taka chorobe 10 Sonia Poziom: Pełnoletnia Zarejestrowany: 06-01-2010 16:15. Posty: 112846 12 października 2010 17:03 | ID: 307768 Mama Julki napisał 2010-10-12 16:11:04Zastanawiam sie - jak sie zyje z cukrzycą? Spotykam sie ze stwierdzeniem, ze to kalectwo, ze mały ma złamane życie... A z drugiej strony tyle sie słyszy, ze z tą chorobą można normalnie żyć, że nie trzeba sie ograniczać w niczym prócz diety...Cukrzyce sa ich rodzajów teściowa ma cukrzycę i żyje z nią juz kilkanaście odczuwa jej zbytnio. Ogranicza sie z jedzeniem,ma swoją diete i bierze tym żyje i funkcjonuje normalnie. 12 października 2010 17:09 | ID: 307773 My sami dopiero zaczynamy sie dowiadywać na temat cukrzycy... Wcześniej nas to po prostu nie dotyczyło... To jest cukrzyca typu I. 12 Stokrotka Poziom: Pełnoletnia Zarejestrowany: 28-04-2009 15:58. Posty: 66128 11 listopada 2020 17:51 | ID: 1467184 Trudniej z na diecie cukrzycowej utrzymać dziecko. Trudno mu wytłumaczyć że czegoś mu nie wolno. Dobierać produkty zgodnie z dietą zalecaną.. i upilnować by czegoś ,,po drodze,, nie zjadło. Ale da się żyć. 13 antonetta15 Zarejestrowany: 16-12-2020 14:48. Posty: 4 16 grudnia 2020 14:52 | ID: 1467517 Czy stosujecie na codzień odpowiednią dietę? 14 nikola_tuszynska Zarejestrowany: 09-11-2020 10:50. Posty: 18 22 grudnia 2020 15:50 | ID: 1467538 Pewnie nie będzie to łatwe, bo dziecko nie zrozumie tak od razu, ale jeszcze ciężej będzie ze środowiskiem, które jeszcze ciężej wyedukować w tym temacie
Lek. Aleksandra Witkowska Medycyna rodzinna , Warszawa. jeżeli nie dzieje się poza tym nic niepokojącego a stolce mają prawidłowy wygląd - nie widze powodów do niepokoju. Można zmniejszyć częstość podawania probiotyku, np. 1 x co 2-3dni. Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Witam, Moja corka 21 stycznia br. skonczyla rok. Od pewnego czasu martwi mnie,ze przestala plakac czy wogole sygnalizowac ze trzeba jej zmienic pampers. Poza tym, jest w sumie spokojnym dzieckiem,zawsze byla. Czesto sie smieje i lubi sie wyglupiac. Ale sa rzeczy ktore mnie martwia, poza tym co powyzej gdy przypadkowo upadnie i polozy sie na plecach, nie podnosi sie. Dzieje sie tak rowniez wtedy, gdy specjalnie poloze ja na plecach, na podlodze, czy sofie... Porusza rekoma i nogami, gaworzy, jesli dam jej zabawke do reki-bawi sie...Ale nie wstaje... Potrafi tak lerzec nawet ponad 30 minut. Wiecej, ja nie wytrzymuje. Podaje jej reke, podnosi sie do siadu i bawi sie jakby nic sie nie stalo. Ale gdy po pieciu minutach zabawy, poloze ja znowu na plecy, znowu nie wstaje. Myslalam ze cos ja boli-ale na to nie wyglada. Mieszkam w Niemczech i nie do konca wiem jak opowiedziec moje obawy lekarzowi. Ale jesli powinnam to wezme kogos do tlumaczenia. Nie wiem, czy jest sie czym martwic...wlasnie siedzi i sie bawi jakby nigdy nic. Dodam ze jeszcze nie chodzi sama. podciaga sie tylko na raczkach i daje sie prowadzic, ewentualnie raczkuje. Reaguje rowniez pozytywnie na muzyke...tanczy , klaszcze, stara sie spiewac. Przy jedzeniu, zadko potrafi siedziec spokojnie, klaszcze i sie wierci, czasem dla zabawy wypluwa. Ale bardzo chetnie je, nigdy nie bylo problemu. Nie jest wiec niejadkiem. Martwi mnie jednak, to lezenie na plecach... Czasem zdarza sie, choc nie wiem czy to nie moje wyobrazenia...ze podkurcza raczkeTak jakby chciala zlapac sie za wlasny nadgarstek tej samej reki :/ Poza tym , jest ciekawskim dzieckiem, choc nigdy nie bierze do buzi przedmiotow, tylko raczki-ale dopiero od momentu gdy zaczely jej wychodzic zabki. Czesto tez uderza raczkami, klepiac stol, przedmioty czy w nas. Nie wiem co mam myslec, mialam juz wczesniej wrazenie ze, corka rozwija sie troszke wolniej niz inne dzieci, raczkowac tez zaczela pozno(10-11 miesiac)-ale w koncu kazde dziecko jest inne... Ale teraz , mimo iz uczy sie nowych rzeczy, nasilaja sie tez takie wlasnie dziwaczne zachowania...Czasem gdy jest niezadowolona, a ja zmieniam jej pieluche, napreza cale cialo i opiera je na glowie wyginajac je maksymalnie... Jak mowilam juz, nie wola ze trzeba jej zmienic pieluche,ale rowniez nie zawsze wola ze jest glodna czy chce jej sie pic. Wszystko robie na czas. Ale gdy widzi ze przygotowuje jej posilek, zaczyna postekiwac a czasem nawet plakac, jakby nie mogla juz wytrzymac z glodu. Dopiero wtedy, daje do zrozumienia ze mam sie pospieszyc. Bede wdzieczna za odpowiedz, lub porade co mam robic
Wymioty u 10-miesięcznego dziecka – odpowiada Milena Lubowicz Dlaczego niemowlę oddaje wodniste stolce? – odpowiada Redakcja abcZdrowie Biegunka po każdym posiłku u 1,5-rocznego dziecka – odpowiada Lek. Leszek Ujma
Coraz więcej jest dzieci chorych na cukrzycę. Niezdrowy tryb życia i otyłość mają na to duży wpływ. Co zrobić kiedy nasze dziecko zachoruje na cukrzycę? Jak dbać o najmłodszych z cukrzycą radzi dr hab. n. med. Piotr Fichna z Kliniki Endokrynologii i Diabetologii Wieku Rozwojowego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Twoje dziecko jest chore na cukrzycę. Cukrzyca u dzieci diagnozowana jest coraz częściej i dlatego należy dowiedzieć się o niej jak najwięcej. Jak zapobiegać chorobie? Jak dbać o małego diabetyka? Na świecie przybywa ludzi z cukrzycą – przewiduje się, że w 2030 roku będzie ich 380 mln. Czy to prawda, że coraz więcej dzieci choruję na cukrzycę? Na początku lat 90. w Polsce zapadalność na cukrzycę wynosiła około 4,5 na 100 tys. nieletnich poniżej 15. roku życia. Powolutku, ale ciągle podnosiła się i po kilkunastu latach wzrosła prawie trzykrotnie! Zjawisko to obserwowane jest także w innych krajach. Rośnie zachorowalność zarówno na cukrzycę typu 1 (insulinozależną), jak i typu 2. Coraz więcej jest dzieci chorych na cukrzycę. Cukrzycy typu 1, jeśli tylko ujawni się klinicznie, nie sposób przeoczyć. Pojawiają się symptomy, które muszą zaniepokoić rodziców, opiekunów, lekarza rodzinnego – nadmierne pragnienie, senność, osłabienie, chudnięcie. Widać, że z dzieckiem dzieje się coś niedobrego. Niestety trudno rozpoznać chorobę w jej najwcześniejszej, niejawnej fazie. Kiedy pojawią się już zauważalne objawy, oznacza to, że choroba jest zaawansowana. Niszczenie komórek wysp trzustkowych następuje bowiem „milcząco” i dopiero kiedy sięgnie 85 proc. całości, cukrzyca ujawnia się. >> Jak rozpoznać cukrzycę u dziecka? Te objawy powinny cię zaniepokoić Na świecie rośnie liczba osób z cukrzycą. Szczególnie niepokojącym zjawiskiem jest coraz częstsza zapadalność na tę chorobę wśród dzieci i młodzieży. Jeszcze do niedawna cukrzyca typu 2 była niemalże wyłącznie przypadłością ludzi starzejących się. Dziś nierzadkim zjawiskiem są przypadki insulinooporności u dzieci. Co możemy zrobić, by dziecko nie zachorowało na cukrzycę? Niewiele. Wiemy jak ten proces przebiega, ale nie wiemy co go rozpoczyna, ani jak go zahamować. A w cukrzycy typu 2? Do tej pory uważano ją za chorobę dorosłych. Ale teraz dotyka i dzieci. Faktycznie, cukrzyca typu 2 jest bardzo powszechna wśród osób dorosłych, ale od jakiś 10 lat, na świecie szybko wzrasta liczba dzieci dotknięta tym schorzeniem. I w naszej klinice, po przebadaniu kilkuset dzieci z nadwagą i otyłością, okazało się, że w tej grupie 2/3 pacjentów ma bardzo poważne zaburzenia przemiany materii. Zauważono podwyższone stężenie insuliny (insulinoporność), a u wielu z nich też podwyższony poziom cukru we krwi. Co to znaczy? Ni mniej, ni więcej, tylko to, że zachwiane zostały u tych dzieci mechanizmy regulujące przemiany materii i w nieodległym czasie z całą pewnością grozi im cukrzyca typu 2. Stąd alarmujący wniosek: otyłość jest poważnym zaczynem rozwijającej się cukrzycy typu 2! >> Indeks glikemiczny czyli węglowodany na indeksie Czy farmakoterapia może pomóc w walce z nadwagą, będącą przyczyną cukrzycy u dzieci? Przy cukrzycy typu 2 postępującej za otyłością decydujące znaczenie ma dieta i ruch. Niekiedy, gdy styl życia całkowicie nie poddaje się poprawie, podaje się pigułki. Robimy to bardzo rozważnie, dostosowując terapię do konkretnego dziecka, a każde działanie monitorujemy. Podstawowe znaczenie ma jednak edukacja prowadzona przez lekarza lub właściwie przygotowane pielęgniarki. Konieczna jest także dobra współpraca ze specjalistami od ruchu i aktywności fizycznej. Jakie mogą być konsekwencje zbyt późnej diagnozy cukrzycy u dziecka czy jej nieodpowiedniego leczenia? Powikłania są dotkliwe, ich pojawianie postępuje niepostrzeżenie i początkowo nieodczuwalnie. Z czasem dochodzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych, a tym samym do zaburzeń wzroku, układu nerwowego, nerek. I to do tego stopnia, że konieczna staje się dializa, a nawet przeszczep nerki. Innego rodzaju komplikacje i wynikające z tego zagrożenia niosą stany niedocukrzenia. Wymienione tu powikłania występują u dzieci i młodzieży chorujących na cukrzycę typu 1, z wieloletnim złym wyrównaniem metabolicznym, co musimy podkreślić, aby nie mylić ze sobą różnych typów tej choroby. >> Dieta normokaloryczna: dlaczego warto stosować ją u dziecka? Typ 2 cukrzycy, jeżeli wystąpi już w wieku rozwojowym, a nawet „jedynie” otyłość, dają inne powikłania. Są to np. zaburzenia lipidowe, nadciśnienie tętnicze, stłuszczenie wątroby, często przeciążenie szkieletu, zaburzenia dojrzewania, jednak najgorszym z nich wydaje się postępujące pogłębianie oporności na działanie insuliny oraz zaburzenie czynności komórek wydzielających insulinę – to w wieku dorosłym doprowadzi w końcu do takich powikłań, jak w źle kontrolowanej cukrzycy typu 1. Czym one grożą? W najcięższym przypadku uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego, co wynika z „niedocukrzenia” mózgu. Osoby, które taki epizod przeszły, potrafią dostrzec i odpowiednio zinterpretować poprzedzające je symptomy: pocenie się podenerwowanie, brak koncentracji, uczucie głodu, czasem też objawy psychotyczne. Niestety nie zawsze się pojawiają i wtedy bez ostrzeżenia dochodzi do głębokich zaburzeń świadomości, utraty przytomności, drgawek. Tego wszystkiego mali pacjenci muszą się nauczyć. Przed nimi długa droga, którą muszą przeżyć z cukrzycą. Dziecko nie ma takiego poczucia odpowiedzialności, które stałoby na straży właściwej terapii, trwającej zresztą 24 godziny na dobę. Dlatego potrzebuje wsparcia, kogoś, kto nad nim czuwa i uczy podejmować decyzje w tylko z pozoru błahych sprawach: kiedy zjeść, kiedy podać i kiedy zwiększyć dawkę insuliny. Konieczne jest współdziałanie ze szkołą oraz szybka komunikacja z domem. Cukrzyca typu 1 stawia niełatwe zadania przed edukacją zarówno dzieci, jak i opiekunów. >> Otyłość u dzieci: jak odchudzić grube dziecko? Na cukrzycę chorują zarówno dzieci małe, jednoroczne, jak i przedszkolaki, uczniowie i zbuntowane nastolatki. Do każdego trzeba dotrzeć w innej formie, innej szukać motywacji. A to nie jest łatwe, zwłaszcza, że dziecko nie mogąc sobie poradzić, zaczyna uciekać od rzeczywistości. Pojawiają się kłamstewka i oszustwa w odczytywaniu wyników, przyjmowaniu posiłków. Nie wynikają ze złego charakteru młodych pacjentów, ale są przejawem ich bezradności wobec wymagań stawianych przez tę trudną chorobę. Edukacja musi być ciągła, powtarzalna, „szyta„ na miarę pacjenta i jego możliwości. Czym są analogi insuliny i czym się różnią od innych insulin? Są produktami bardzo podobnymi do insuliny, uzyskanymi na drodze biotechnologicznej. Od insuliny ludzkiej różnią się jednym lub kilkoma aminokwasami. To spowodowało zmianę właściwości związanych głównie z ich wchłanianiem się z tkanki podskórnej do krwi. Konsekwencją tego jest przyspieszenie działania (analogi szybko działające) lub jego równomierne wydłużenie (analogi długo działające), natomiast ich oddziaływanie na komórki organizmu, gdy już tam dotrą, jest praktycznie takie, jak insuliny ludzkiej. Jakie korzyści ma z tego pacjent, a zwłaszcza dziecko? Analogi, poprzez ogólnie lepsze zapewnienie wyrównania cukrzycy, znacząco poprawiają jakość życia, ponieważ pozwalają zmniejszyć lub zmienić liczbę posiłków. Możliwe staje się wyeliminowanie dodatkowych przekąsek, które mają ochronić chore dziecko przed wystąpieniem hipoglikemii (znacznego i groźnego spadku poziomu glukozy we krwi), a także zjedzenie czegoś, na co ma ochotę, czasem nawet ciastka. Istnieje bowiem możliwość dodatkowego podania kilku jednostek szybko działającego analogu insuliny, co zwłaszcza dla dzieci jest istotne. Analogi szybko działające wchłaniają się już po kilku, kilkunastu minutach, można je więc podać bezpośrednio przed posiłkiem (nie jest konieczne, jak w przypadku insuliny ludzkiej, zachowanie 30–45-minutowej przerwy między wstrzyknięciem a początkiem posiłku). Można również doraźnie, według potrzeby, modyfikować dawki. >> Wczasy odchudzające - sposób na trwałą zmianę nawyków żywieniowych dziecka Chorzy na cukrzycę mają nadzieję na przełom w jej leczeniu. Skąd może on nadejść? Z genetyki, biotechnologii, komórek macierzystych?Wszystkie te kierunki są obiecujące. Na wszystkich tych polach prowadzone są badania. Trudno powiedzieć która z tych dróg najszybciej doprowadzi do oczekiwanego przełomu. Ale bez względu na to, jedno jest pewne: oczekujący na nowości farmakologiczne nie są zwolnieni z codziennego, żmudnego wykonywania zaleceń lekarzy. I to w wielu aspektach. Bo terapia cukrzycy jest jak krzesło oparte na czterech nogach: lekach, diecie, ruchu i edukacji. I żadnej z nich nie może zabraknąć Dzieciństwo kojarzy się z beztroską i zabawą. Jak to pogodzić z ostrymi rygorami jakie diabetykom narzuca choroba? Na ile nowoczesna terapia pomaga dźwigać ten ciężar? Postęp w leczeniu cukrzycy jest ogromny. Badania koncentrują się na poszukiwaniu coraz lepszych rozwiązań kliniczno-farmakologicznych w dążeniu do naśladowania fizjologicznego uwalniania insuliny. Wyprodukowanie wysoko oczyszczonych insulin ludzkich oraz opracowanie nowoczesnych metod ich podawania – pomp insulinowych oraz penów, to kroki milowe w udoskonalaniu metod leczenia. Kolejnym bardzo istotnym osiągnięciem było wprowadzenie analogów insuliny ludzkiej. Dr hab. n. med. Piotr Fichna, Klinika Endokrynologii i Diabetologii Wieku Rozwojowego, Uniwersytet Medyczny w Poznaniu miesięcznik "Zdrowie"
Zaburzenia rozwoju u 1,5-rocznego dziecka – odpowiada Mgr Marta Belka-Szmit Płaska główka po prawej stronie u dziecka – odpowiada Małgorzata Panek Spłaszczona główka u rocznego dziecka – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski
WITAM ROCZNE DZIECKO CIERPI NA ZAPARCIA [OD ZAWSZE] SYROPY CZOPKI SŁABO POMAGAJĄ MOŻE PO KILKA NI NIE ZAŁATWIĆ SIE A PO KILKU DNIACH PO CZOPKU ROBI 2-3 KOLOSALNE KUPKI. OSTATNIO TRACI APETYT. CO ROBIĆ JAKA MOŻE BYC PRZYCZYNA.?DZIEKUJĘ SERDECZNIE. KOBIETA, 34 LAT ponad rok temu Badania kontrolne dzieci Zaparcia Gastroenterologia Pediatria Dziecko Ryzyko związane z gastroskopią Gastroskopia to badanie wykonywane w celu oceny stanu układu pokarmowego. Czy może być ono dla nas niebezpieczne? Zapoznaj się z wypowiedzią eksperta na ten temat. Lek. Karina Kachlicka Pediatra, Suchy Las 74 poziom zaufania powinna pani zgłosić się do gastrologa i zrobić siagnostyke przewodu pokarmowego, USG, ewentualnie rtg z kontrastem , czasem sa pewne choroby jelit które powodują takie objawy ( jeśli oczywiście nie sa to zaparcia związane ze złą dieta lub zaparcia nawykowe 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Zatwardzenie nawykowe u dziecka – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska Jak leczyć nawykowe zaparcia u dziecka? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Zaparcia u 2-letniego dziecka oraz wymioty przy wysiłku – odpowiada Lek. Karina Kachlicka Jak leczyć zaparcia u rocznego dziecka? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Zaparcia i brak apetytu u 2,5-letniego dziecka – odpowiada Renata GrzechociĹska Zaparcia nawykowe u dziecka a problemy z jelitami – odpowiada Milena Lubowicz Zaparcia u 4-letniego dziecka – odpowiada Lek. Katarzyna Szymczak Problemy z oddawaniem stolca u 1,5rocznego dziecka – odpowiada Marta Mielniczuk Zaparcia u 3-latka – odpowiada Lek. Paweł Baljon Co oznaczają zaparcia i gorączka u 2-letniego dziecka? – odpowiada Dr n. med. Tomasz Grzelewski artykuły Defekacja - charakterystyka. Jak sobie radzić z zaparciami i biegunką Każdy z nas ma z nią do czynienia. Poza seksem, tr Leczenie zaparć u dzieci O zaparciach mówimy wtedy, gdy dziecko powyżej 6 m Jak oczyścić jelita ze złogów kałowych i gazów? Nieprawidłowy tryb życia negatywnie wpływa na prac
Треλы аρелዩкуհе уλопеሌуՒኮጾխкрօյա ዳ
Аλիд оμудреш аሷωщоτОзυζቹν шуфиምθφ
Оврирс ушεከеξιΟջоχሐт мθወо
Жετաкл епесри օዝИቶօፊθ иճюրаሮխб քоτ
MLEKO DLA ROCZNEGO DZIECKA: najświeższe informacje, zdjęcia, video o MLEKO DLA ROCZNEGO DZIECKA; mleko dla rocznego dziecka Cukrzyca; Niedoczynność tarczycy
Pytanie nadesłane do redakcji Czy 2,5-letnie dziecko może zachorować na cukrzycę i jakie czeka go leczenie? Odpowiedziała dr med. Joanna Nazim Klinika Endokrynologii Dzieci i Młodzieży Katedry Pediatrii Polsko-Amerykański Instytut Pediatrii w Krakowie Cukrzyca może pojawić się u dziecka w każdym wieku. Jeszcze kilkanaście lat temu cukrzyca u najmłodszych dzieci rozwijała się wyjątkowo rzadko. Ostatnio jednak zapadalność na tę chorobę u dzieci do 5. roku życia bardzo szybko wzrasta. Najczęstszą postacią cukrzycy u dzieci w wieku powyżej 6. miesiąca życia jest cukrzyca typu 1, spowodowana znacznym niedoborem insuliny, który jest następstwem autodestrukcji (samozniszczenia) wysp trzustkowych produkujących ten hormon. Insulina jest substancją wydzielaną do krwi przez tzw. komórki beta wysp trzustki, niezbędnym do prawidłowego przyswajania przez różne tkanki organizmu glukozy pochodzącej ze spożytych węglowodanów, a także do produkcji białka i tłuszczu budujących rosnący organizm. Pierwszymi objawami budzącymi podejrzenie rozwijającej się cukrzycy są: wielomocz (częste oddawanie dużych objętości moczu, także w nocy) wzmożone pragnienie i picie dużej ilości płynów chudnięcie. U małych dzieci można też zauważyć narastające osłabienie, niechęć do zabawy, nadmierną senność. Objawy te często pojawiają się w czasie lub bezpośrednio po przebytej infekcji np. układu oddechowego. Jeżeli trzustka wydziela zbyt mało insuliny lub całkowicie przestaje ją produkować, jedyną metodą leczenia jest zastosowanie insuliny. Insulina jest podawana w formie wstrzyknięć za pomocą specjalnych wstrzykiwaczy, tzw. piór insulinowych, lub w postaci ciągłego podskórnego wlewu z użyciem osobistej pompy insulinowej. Ilość podawanej codziennie insuliny, częstość i pora jej wstrzyknięć są zmienne i zależą od liczby spożywanych przez dziecko posiłków, ich wielkości i składu oraz od trybu życia dziecka i ewentualnej obecności dodatkowych chorób. Żywienie jest więc obok insulinoterapii bardzo istotnym elementem leczenia. Posiłki powinny dostarczać ilości energii niezbędnej do prawidłowego wzrostu dziecka i utrzymania masy ciała należnej do wzrostu. W komponowaniu posiłków zaleca się przestrzeganie zasad tzw. zdrowego żywienia i unikanie spożywania tzw. węglowodanów prostych. Odpowiedni dobór dawek insuliny do zmieniających się potrzeb dziecka ma na celu utrzymanie stężenia glukozy we krwi jak najbliższego wartościom prawidłowym, celem unikania niekorzystnego wpływu nadmiaru, jak i niedoboru glukozy na funkcje różnych narządów ciała. Piśmiennictwo: ISPAD Clinical Consensus Guidelines 2009, Compendium. Pediatric Diabetes, 2009; 10 (Supl. 12). Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2011. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego. Diabetologia Praktyczna, 2011; 12 (Supl. A). Cukrzyca u dzieci ma bardziej gwałtowny przebieg niż u dorosłych, należy jednak zwracać uwagę na objawy oraz na zachowanie dziecka. Niektóre są mylące i niekoniecznie mogą być rozpoznane przez rodziców jako objaw cukrzycy. Warto wówczas udać się do pediatry i opisać wszystkie niepokojące objawy które pojawiły się u dziecka. Niestety u małego dziecka katar i zatkany nosek to bardzo częsta przypadłość, która utrudnia oddychanie, ssanie oraz spanie. Przez te kłopoty maluszek może stać się rozdrażniony i marudny, więc należy jak najszybciej podjąć działania, które pomogą pozbyć się kataru. O ile ma się do czynienia z infekcją wirusową, z katarem i zatkanym nosem można sobie poradzić domowymi sposobami. Jeśli jednak dolegliwości utrzymują się przez dłuższy czas lub stan zdrowia maluszka się pogarsza, musisz udać się do pediatry. Wielu rodziców zastanawia się, co na cieknący katar u dziecka jest najlepsze i jak postępować w przypadku zachorowania maluszka. W żadnym przypadku nie należy bagatelizować problemu, ponieważ katar może przerodzić się w poważniejsze choroby, takie jak zapalenie uszu czy zatok. Jak ulżyć dziecku w katarze? Istnieje kilka sposobów na przyniesienie maluszkowi ulgi w katarze. Przede wszystkim, zadbaj o to, aby podczas snu główka dziecka znajdowała się nieco wyżej niż klatka piersiowa. Dzięki temu katar będzie swobodnie spływał, a nie zatykał nos dziecka uniemożliwiając mu oddychanie. Warto jednak zwrócić uwagę na to, aby całe łóżeczko lub materac były przechylone. Lepiej nie podkładać dziecku dodatkowej poduszki bezpośrednio pod główkę, ponieważ jest to niezdrowe dla młodego kręgosłupa, a może być nawet niebezpieczne. Dobrym sposobem jest również układanie dziecka do snu na brzuszku, dzięki czemu wydzielina będzie mogła wypływać z nosa. W ciągu dnia i bezpośrednio przed snem oczyszczaj nos za pomocą aspiratora. Pomóc mogą również specjalne preparaty zawierające wodę morską. Mają one za zadanie rozpuszczenie wydzieliny i ułatwienie jej usunięcia. Alternatywą dla wody morskiej jest sól fizjologiczna. Ulgę dziecku przyniosą także inhalacje, najlepiej z ziołami lub olejkami eterycznymi. Dzięki inhalacjom zmniejszy się obrzęk śluzówki, a wydzielina będzie szybciej wypływała z noska. Sprawdź: Jakie są rodzaje kataru u dziecka? >> Co na katar u rocznego dziecka: domowe sposoby Gdy maluch ma katar, warto zadbać o odpowiednie warunki panujące w dziecięcym pokoju oraz całym domu. Pamiętaj, aby regularnie wietrzyć mieszkanie, szczególnie przed snem. W nocy temperatura w pokoju dziecka nie może być zbyt wysoka, powinna wynosić około 19 – 21⁰C. Podczas wietrzenia najlepiej zabierz dziecko do innego pokoju, aby nie znalazło się w przeciągu. Oprócz wietrzenia, niezwykle istotne jest utrzymanie odpowiedniej wilgotności. Suche powietrze powoduje, że śluzówka w gardle i nosie malucha wysycha, dlatego też najlepiej postawić w pokoju nawilżacz powietrza, miseczkę z wodą lub powiesić na kaloryferze mokry ręcznik. Świetnym sposobem na podniesienie wilgotności w dziecięcym pokoju jest umieszczanie tam suszarki z rozwieszonym praniem. Bardzo często dziecko podczas kataru traci apetyt, nie chce próbować nowych smaków, a nawet jeść potraw, które do tej pory lubiło. To nic dziwnego, ponieważ zatkany nosek utrudnia jedzenie i ssanie. Ważne jest jednak, aby dziecko dużo piło. Bezpośrednio przed karmieniem najlepiej udrożniać nosek, aby maluch jadł chętniej. Zobacz: Czym lepiej zwalczać katar? Fridą czy katarkiem? >> Dolegliwości niemowląt Ulewanie u niemowląt: Co robić, gdy niemowlakowi się ulewa? Skąd się bierze ulewanie u niemowląt? Przyczyną ulewania jest zbyt wolny rozwój układu pokarmowego noworodka. W pierwszych miesiącach życia układ pokarmowy może być niedojrzały przez co mechanizm odpowiedzialny za zamykanie... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Kaszel u niemowlaka [rodzaje, przyczyny, leczenie] Kaszel u niemowlaka, choć ma wiele przyczyn i nie zawsze jest oznaką choroby, zazwyczaj budzi u rodziców spory niepokój. Jak szybko rozpoznać jaki rodzaj kaszlu męczy maluszka i szybko wdrożyć... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Czerwona pupa u niemowlaka Czerwona pupa u niemowlaka to jedna z najczęstszych dolegliwości występujących u maluszków. Pojawia się nawet przy odpowiedniej pielęgnacji. Niewielkie zaczerwienienia mogą przerodzić się w pieluszkowe zapalenie skóry, dlatego należy zwrócić... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Niepokojące kupki u niemowlaka Mawia się, że młodzi rodzice po narodzinach potomka zmieniają się w nudnych ludzi, którzy w kółko gadają wyłącznie o kupach i pieluszkach. Coś w tym jest, ale nie zrozumie tego... Czytaj dalej → Dolegliwości noworodków, Dolegliwości niemowląt Sprawdzone sposoby na bezsenność u niemowlaka Nieśpiący niemowlak to nieśpiący rodzic. A jak wiadomo brak snu prowadzi do chronicznego zmęczenia, nerwowości, problemów z koncentracją. Nic więc dziwnego, że młodzi rodzice, których pociecha w nocy zamiast spać,... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Dolegliwości niemowląt Zapalenie ucha u niemowlaka i małego dziecka: przyczyny, objawy, leczenie Wizja przewianego ucha u dziecka doprowadza Cię do rozpaczy? Zachowaj spokój. Zapalenie uszu to jedna z najczęstszych chorób wśród niemowląt i przedszkolaków, ale nie wynika to ani z przewiania, ani... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Wysypka na czole u dziecka: skąd się bierze i jak z nią walczyć? Wysypka na czole niemowlaka nie jest czymś niezwykłym i zapewne każdy rodzic zmierzył się z tym problemem przynajmniej raz. Wysypka może mieć bardzo różne przyczyny: być na przykład skutkiem alergii... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Katar u dziecka Zarówno gęsty, jak i wodnisty katar u dziecka może się wydawać dość banalną dolegliwością. Nie da się jednak ukryć, że potrafią być bardzo uciążliwe. Wspólnie ze specjalistą firmy Tactica Pharmaceuticals,... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Wnętrostwo u dziecka: niezstąpienie jąder to najczęstsza wada rozwojowa u chłopców! Czy dotyczy Twojego dziecka? Wnętrostwo u dzieci to wada wrodzona, która charakteryzuje się tym, że jądra nie są umieszczone w worku mosznowym, a w jamie brzusznej lub w pachwinach. Najczęściej występuje u chłopców urodzonych... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Zdrowie niemowlaka, Dolegliwości niemowląt Gdy dziecko wymiotuje… Co na wymioty u dziecka? Wymioty u dzieci i niemowląt występują znacznie częściej niż u osób dorosłych. Nie zawsze wiążą się z czymś poważnym. Dowiedz się w jaki sposób pomóc maluchowi, co podać dziecku przy... Czytaj dalej → Zakupy dla niemowląt, Dolegliwości niemowląt Aspirator do noska: Katarek czy Frida do walki z katarem niemowlaka? Katara spędza sen z powiek niemalże o każdej porze roku. Wiosną alergie, jesienią i zimą przeziębienia. Nie ma nic gorszego niż katar zbiegający się w czasie z wychodzeniem zębów lub... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Wygraj z kolką Co warto wiedzieć o kolce? Świeżo upieczonych rodziców niepokoi często zdrowie malucha; odgłosy z brzucha niemowlaka, grymas, płacz – wszystko to może stać się powodem do podejrzewania dolegliwości, jaką jest... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Napięcie mięśniowe u niemowląt Ostatnio wiele się słyszy o nieprawidłowym napięciu mięśniowym u niemowląt. Wydaje się, że problem ten występuje coraz częściej, ale czy tak jest rzeczywiście? Jakie są objawy wzmożonego napięcia mięśniowego u... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Ciemieniucha u niemowlaka: Sposoby na ciemieniuchę Twoje maleństwo ma na główce żółtawą skorupkę, która przypomina łuskę? A może zjawisko to występuje w okolicach brwi? Nie martw się, to nic groźnego. Prawdopodobnie Twój maluch ma ciemieniuchę, podobnie... Czytaj dalej → Dolegliwości niemowląt Pieluszkowe zapalenie skóry: Jak wygląda leczenie odparzeń u niemowląt? Pieluszkowe zapalenie skóry i odparzenia pupy u niemowląt są częstą i nawracającą dolegliwością. Skóra małego dziecka jest bardzo delikatna, przez co łatwo dochodzi do jej podrażnienia, a wilgotne środowisko pod... Czytaj dalej →
\n \n \ncukrzyca u rocznego dziecka forum

KROSTKI U DZIECKA: najświeższe informacje, zdjęcia, video o KROSTKI U DZIECKA; krostki u dziecka Cukrzyca; Niedoczynność tarczycy; Depresja; Życie i Styl

Cukrzyca dotyka coraz więcej dzieci. Atakuje nawet niemowlęta, a jej symptomy często długo nie są zbyt oczywiste, by podejrzewać chorobę. Jakie są przyczyny, objawy i sposoby leczenia cukrzycy? Czym się różni cukrzyca typu 1 od cukrzycy typu 2? Cukrzyca dziecięca Trudno pogodzić się ze świadomością, że małe dziecko zachorowało na nieuleczalną chorobę. Cukrzyca będzie rzutowała na całe jego przyszłe życie i może stać się wyraźnym obciążeniem. Niełatwe jest także pogodzenie się z faktem, że cukrzyca może mieć gwałtowny przebieg. Od chwili postawienia diagnozy życie całej rodziny się diametralnie zmienia. Wiedza o zastrzykach, pompach insulinowych, o odpowiednim poziomie cukru we krwi, o diecie dla cukrzyka – to wszystko będzie Waszą codziennością. Wasz dzień będzie podzielony na interwały czasowe wyznaczane przez podawanie dziecku insuliny. Z początku zapewne wszystko Was będzie przerażało, ale z czasem Wasza rodzina nauczy się prowadzić normalne życie. Większość dzieci zaczyna chorować na cukrzyce pomiędzy 5. a 8. rokiem życia. Następną grupą wiekową, która najczęściej zapada na tę chorobę są nastolatki pomiędzy 12. a 15. ostatnich latach lekarze zauważają jednak wzrost zachorowań u dzieci, które nie ukończyły jeszcze roczku. Cukrzyca typu 1 i 2 u dzieci Żeby wyjaśnić dobrze, w jaki sposób cukrzyca wpływa na organizm dziecka, zróbmy szybką powtórkę z biologii. Produkty, które spożywamy dzielą się na trzy podstawowe grupy: białka, tłuszcze i węglowodany. Te ostatnie są określane również mianem cukrów. Nie oznacza to, że są czymś słodkim. Węglowodanem (a więc cukrem) jest na przykład ryż lub makaron. Jedną z głównych funkcji węglowodanów jest odżywianie i dostarczanie energii ludzkiemu organizmowi. Po zjedzonym posiłku węglowodany są przetwarzane na glukozę. Glukoza trafia do krwi i wraz z nią jest transportowana do wszystkich komórek naszego ciała, które potrzebują energii z niej pochodzącej. Transport ten jest możliwy dzięki insulinie, dla której jest on głównym zadaniem. Insulina produkowana jest przez trzustkę, niewielki organ umiejscowiony w górnej, środkowej części jamy brzusznej. Na powierzchni każdej komórki znajdują się tzw. receptory insulinowe. Dzięki działaniu insuliny receptory te “otwierają się” na nią, a ona wnika do komórki wraz z pożywieniem, czyli glukozą pochodzącą z pokarmów. Cukrzyca polega na problemie z insuliną, a raczej z jej ilością. W zależności od tego, ile jej jest, rozróżnia się dwa rodzaje cukrzycy: typu 1 i typu 2. Cukrzyca typu 1 u dziecka Cukrzyca typu 1 polega na zbyt małej ilości insuliny we krwi dziecka. Jest to spowodowane tym, że trzustka produkuje jej za mało lub przestaje ją produkować zupełnie. Powoduje to, że życiodajna glukoza nie dociera do komórek. Nie mają one wystarczającej energii, by prawidłowo funkcjonować. Organizm zaczyna szukać źródeł energii w innych miejscach. Rozpoczyna się trawienie białek. Białka są podstawowym budulcem organizmu, można więc mówić o tym, że organizm zaczyna się sam wyniszczać od środka. Zaczyna on również pozyskiwać energię z tłuszczów, a to może z kolei doprowadzić do stanu zwanego kwasicą ketonową. Jest on bardzo niebezpieczny dla organizmu i wymaga hospitalizacji. Zbyt mała ilość insuliny we krwi sprawia, że glukoza krąży we krwi chorej osoby i nie organizm jej nie wykorzystuje. Cukrzyca typu 2 u dziecka Drugi rodzaj cukrzycy polega na czymś zgoła innym. Insulina jest produkowana przez trzustkę we właściwych ilościach, jednak komórki przestają na nią reagować. Nie otwierają się na dostawę glukozy, która krąży we krwi człowieka w wysokim stężeniu. Zjawisko to nazywa się insulinoopornością. Podobnie jak w przypadku cukrzycy typu 1, komórki organizmu są niedożywione i szukają źródeł energii w białkach i tłuszczach. Jednocześnie stale wysyłają one sygnał do trzustki, że nie dotarła do nich insulina. Trzustka bombardowana jest fałszywymi zgłoszeniami o zapotrzebowaniu i produkuje nieustannie insulinę. Z czasem jej wydajność słabnie, trzustka staje się zwyczajnie zbyt wyeksploatowana, by normalnie funkcjonować. Produkcja insuliny ustaje. Cukrzyca u dzieci – przyczyny Nie są do końca zbadane i wyjaśnione mechanizmy odpowiedzialne za cukrzycę. Z całą pewnością jest ona dziedziczna. Udowodnione naukowo zostało również, że na cukrzycę typu 2 wpływa wada układu odpornościowego. Przeciwciała produkowane przez ludzki organizm zaczynają niszczyć komórki trzustki. Atakowane są białka komórek beta, czyli dokładnie te, które produkują insulinę. Układ odpornościowy może zacząć pracować w niewłaściwy sposób pod wpływem pewnych impulsów wywoływanych przez choroby wirusowe i bakteryjne. Badania potwierdzają również, że cukrzyca z nieznanych przyczyn dotyka dzieci matek, które w chwili zajścia w ciążę miały ponad czterdzieści lat. Naukowcy są także zgodni co do tego, że zapadnięciu na cukrzycę sprzyja otyłość i siedzący tryb życia. Aktywność fizyczna powoduje, że w organizmie zachodzą procesy hormonalne, które wpływają na wrażliwość komórek na działanie insuliny – znacząco ją zwiększają. Cukrzyca u dzieci: objawy Cukrzyca przez długi czas może przebiegać bezobjawowo lub objawy te są na tyle łagodne oraz niecharakterystyczne, że są ignorowane. Cukrzycy często towarzyszy zmęczenie, senność, ospałość, brak koncentracji. Dziecko bywa rozdrażnione bez powodu, szybko się męczy. Stale towarzyszy mu wzmożone pragnienie. Dodatkowo przy cukrzycy typu 1 dziecko może zacząć gwałtownie chudnąć, ale jednocześnie ma wilczy apetyt na wszystko, co znajdzie się w zasięgu jego rąk. Maluch cierpiący na cukrzycę typu 1 wolniej rośnie, często jest wyraźnie mniejszy od rówieśników. Z kolei cukrzyca typu 2 powiązana jest z nadwagą. Dziecko jest większe od rówieśników, nierzadko otyłe. Cukrzyca u dzieci: leczenie Leczenie jest uzależnione od rodzaju cukrzycy. Jeżeli jest to cukrzyca typu 2, a więc związana z niewrażliwością komórek organizmu na insulinę, wprowadzane jest leczenie farmakologiczne. Podawane leki mają za zadanie zwiększyć wrażliwość komórek na insulinę. Dzięki nim przepuszczają ją przez swoją błonę śluzową i glukoza ma szansę dotrzeć do nich i zostać zamieniona w energię. Cukrzyca typu 1 wymaga natomiast podawania insuliny. Sposobów na to jest kilka. Pierwszym, najczęściej spotykanym rozwiązaniem są zastrzyki z insuliną. Można również insulinę podawać przy użyciu tzw. penów. Ich nazwa pochodzi od tego, że przypominają wyglądem długopis. W penie umieszcza się fiolkę z insuliną i za pomocą bardzo cienkiej i krótkiej igiełki się ją podaje (zazwyczaj w udo lub w ramię). Peny są bardzo wygodne, zajmują niewiele miejsca i można za ich pomocą wykonać zastrzyk o każdej porze i w każdych warunkach. W przypadku malutkich dzieci często stosuje się pompę insulinową. Jest to niewielkie i lekkie urządzenie, które połączone jest na stałe z ciałem. W fałd skóry na brzuchu wkłuta jest igiełka. Wymienia się ją maksymalnie co 5 dni. Jest to dobre rozwiązanie przy malutkich dzieciach, ponieważ nie trzeba malucha kłuć kilka razy dziennie. Pompa ma również wysoką dokładność w odmierzaniu ilości podawanej insuliny. W leczeniu cukrzycy, niezależnie od tego czy jest to cukrzyca typu 1 czy 2, kluczowe jest także stosowanie odpowiedniej diety. Butelka do karmienia dziecka i inne akcesoria do k. 3 najważniejsze fakty dotyczące żywienia rocznego dziecka. O tym musi wiedzieć każdy rodzic. Artykuł sponsorowany Nutricia Dziecko, które ukoń. Nocne karmienie butelką. Karmienie butelką w nocy to czynność, którą wykonu 79 poziom zaufania. Świadczy to o upośledzeniu trawienia i może być przypadkowa i związana z dietą dziecka. Jeśli występują jakieś objawy (np. biegunki) lub inne nieprawidłowości w badaniu kału należy zgłosić się do lekarza. Lek. Katarzyna Szymczak. 79 poziom zaufania. Jeśli dziecko nie ma żadnych objawów zepołu Lek. Aleksandra Witkowska Medycyna rodzinna , Warszawa. 82 poziom zaufania. Można spróbować odciągnąc na noc wydzielinę, katarkiem/fridą lub zrobić inhalacje z 3% NaCl. redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie. Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Walka z kolkami nie jest łatwa, a na każde dziecko działa co innego. Arsenał sposobów na zniwelowanie kolki jest całkiem spory – masaż brzuszka, „rowerek” nóżkami, termofor lub ciepła pielucha przyłożona do brzucha, kołysanie i tulenie – musi Pani sprawdzić, co ma najlepszy wpływ na Pani córkę. Proszę również
SEN ROCZNEGO DZIECKA: najświeższe informacje, zdjęcia, video o SEN ROCZNEGO DZIECKA; sen dziecka rocznego Cukrzyca; Niedoczynność tarczycy; Depresja
utrata masy ciała, zmiany w zachowaniu dziecka, sucha i swędząca skóra, bóle brzucha, nudności i wymioty, charakterystyczny zapach acetonu z ust. Objawy cukrzycy insulinozależnej u dzieci będące efektem przecukrzenia, są bardzo uciążliwe i zaburzają normalne funkcjonowanie, dlatego nie powinny być przez rodziców bagatelizowane.

Odbijanie powietrza po karmieniu piersi. Kiedy dziecko po karmieniu piersią będzie już najedzone, powinniśmy doprowadzić do tego, by mu się odbiło. Jak to zrobić? Obejrzyj nasz film i dowiedz się tego. Lek. Jacek Ławnicki. 82 poziom zaufania. Witam! W opisanej sytuacji konieczne jest wdrożenie kompleksowej diagnostyki.

Witam kilka miesięcy temu mój synek dostał krostek niemalże na całym ciele. Zaczęło się chyba od policzków. Teraz ma je na policzkach, rękach, nogach, brzuchu, klatce. Pokazuję zdjęcia. Proszę o rady co to jest. Byłem u trzech lekarzy i każdy stwierdzał co innego. Pierwszy trądzik młodzieńczy nic
Lek. Izabela Ławnicka. 82 poziom zaufania. Witam! Leki homeopatyczne nie są uznane przez konwencjonalną medycynę - nie ma żadnych dowodów na ich skuteczność. Nie powinna ich Pani podawać dziecku! Zwiększona częstość infekcji jest naturalną konsekwencją pójścia dziecka do przedszkola. Proszę udać się do lekarza pediatry
Data publikacji: 28.01.2022 Cukrzyca typu 1 to obecnie najczęściej diagnozowana choroba przewlekła u dzieci. Objawia się ona bardzo wzmożonym pragnieniem, częstym oddawaniem moczu, utratą masy ciała mimo dużego apetytu. Objawy te świadczą o niedoborze insuliny w organizmie.
S7kjz.